เมื่อความทุกข์กลับมาเยือน

ในช่วงเดือนที่ผ่าน มีเรื่องราวเข้ามาในชีวิตผมมากมาย และนำความเสียใจมาเยือนผมด้วยเช่นกัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่เหมือนกับเป็นการฉายซ้ำของละครชีวิตครั้งที่สอง หรือครั้งที่สาม

แต่ในความทุกข์ เราก็สามารถเข้าใจชีวิต หรืออาจจะหาข้อคิดดีๆ ได้เช่นกัน ซึ่งความทุกข์โศกครั้งนี้ ทำให้ผมได้เข้าใจหลักธรรมที่เป็นภาษาบาลีว่า "อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข ปิเยหิ วิปะโยโค ยัมปิฉัง นะ ละภะติ ทุกขัง" มากขึ้น ซึ่งแปลเป็นไทยได้ใจความว่า ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์ ความพลัดพรากจากสิ่งที่เป้นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์ มีความปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นนั่นก็เป็นทุกข์

นอกจากนั้น ก็มีความกังวลในสิ่งที่อยู่ต่อหน้า เพราะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ และก็ไม่สามารถคิดหรือทำอะไรได้เลย เรียกได้ว่า "เสียสติ" ไปเลยทีเดียว

แต่ในความมืดมนสับสน ก็ยังพอจะหากำลังใจได้จากบทเพลงต่างๆ อยู่บ้าง โดยเฉพาะ ข้อคิดดีๆของพี่ๆ Bodyslam และล่าสุด เพลงรุ้ง ของพี่ๆ Slot Machine ที่เข้ามาทำให้ผมรู้สึกเข้มแข็งอีกครั้ง

แม้ว่าตอนนี้ผมจะสูญเสียบางอย่างไปแล้ว แต่ผมจะไม่ยอมให้ความโศกเสียใจนั้นมาทำลายชีวิต อนาคตและความหวังของอีกหลายๆคนเป็นอันขาด

(Slot Machine, 2556) ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า...ก่อนที่ชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา...พอได้รู้ว่าหยุดตามหา...จะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง และความทุกข์นั้นเบาบาง...ฟ้าสว่าง เมื่อถึงเวลา ==> เป็นอีกข้อความหนึ่งที่ให้กำลังและสะท้อนสัจธรรมได้ดีเลยทีเดียว ผมขอตีความในแบบของผม คือ ชีวิตนี้สั้นนัก มันมีเวลาของมัน เมื่อมีเกิด..ก็ต้องมีดับเป็นธรรมดาเมื่อถึงเวลาของมัน และหากมองอีกมุม ก็คือ  การที่เราตามหาความสุขจากภายนอกหรือสิ่งรอบๆตัว มันจะนำพาความทุกข์โศกมาให้ เปรียบได้กับท้องฟ้าที่มืดมน แต่เมื่อใดก็ตาม ที่เราหยุดตามหา หยุดไขว่คว้าสิ่งต่างๆนอกกายเรา และหันมาพิจารณาสิ่งที่อยู่ในตัวเราร่างกายเรา ไม่ส่งจิตสาดส่ายไปเกาะเกี่ยวสิ่งภายนอก เมื่อนั้นชีวิตเราอาจจะมีความสุขมากขึ้น หรืออย่างน้อยความทุกข์ก็จะเบาบางลง...ท้องฟ้าก็จะสว่าง 

"ผ่านพบไม่ผูกพัน...บางทีอาจจะลึกซึ้งยั่งยืนกว่าร้อยหัวใจเข้ากับทุกอย่างด้วยโซ่ตรวนที่มักตั้งชื่อผิดๆ ว่า ความรัก" (เสกสรรค์ ประเสริฐกุล, 2550)

ขอบคุณทุกความโศกเศร้า และทุกแรงใจที่อยู่กับผมในช่วงเวลาที่เลวร้ายและอ่อนแอที่สุดช่วงหนึ่ง และกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง