จากเหตุการณ์ดังกล่าว ได้กระตุ้นเตือนและทำให้เราได้ระลึกถึง "กฎของอนิจจัง" หรือกฎแห่งการเปลี่ยนแปลงนั่นเอง ว่า สิ่งต่างๆ นั้นล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ทั้งสิ้น
ในกรณีของลูกแมวทั้งสาม กฎของอนิจจัง ได้เกิดขึ้นหรือทำงานรวดเร็วกว่าวัฏจักรของแมวตัวอื่นๆ มันเกิดมาลืมตาและตั้งอยู่ ดูโลกได้เพียง 2 เดือน และสุดท้ายก็แตกดับไป ผลที่เกิดขึ้นตามมาก็คือ ใครหลายๆ คนรู้สึกโศกเศร้ากับการจากไปอย่างกะทันหันของมัน ขณะที่แม่แมว ก็เฝ้าร้องเรียกเพรียกหาแต่ลูกของมัน สร้างความสลดสังเวชแก่ผู้คุ้นเคยไม่น้อย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สะท้อนให้เห็นตามความเป็นจริง ก็คือ
ชาติปิ ทุกขา (แม้การเกิดก็เป็นทุกข์) ไม่ว่าสิ่งใดก็ตาม คน หรือแมว เมื่อมีการเกิดขึ้น ก็ถือว่า เป็นจุดเริ่มต้นของความทุกข์แล้ว
ชะราปิ ทุกขา (แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์) เมื่อเวลาผ่านไป เกิดความเปลี่ยนแปลง ความแก่เฒ่า เข้ามาเยือน ก็ทำให้เป็นทุกข์ได้
มะระณัมปิ ทุกขัง (แม้ความตายก็เป็นทุกข์) สิ่งใดก็ตามที่ต้องแตกดับไป ก็นำความทุกข์มาให้แก่ผู้ที่เฝ้ามองอยู่
โสกะปริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา (แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์) อาการต่างๆ ที่แสดงออกว่า ล้วนแต่เป็นเครื่องบอกว่ากำลังเป็นทุกข์ทั้งสิ้น
อัปปิเยปิ สัมปะโยโค ทุกโข (ความประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์) ข้อนี้ คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก แต่ขอเสริมตรงที่ว่า การเป็นทุกข์เช่นนี้ เกิดขึ้นจากการที่เรายึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง (อัตตานั่นเอง) และไปให้ความหมาย หรือตีคุณค่าของสิ่งต่างๆ ว่าเรารัก เราชอบ เราเกลียด เราชัง นั่นเอง
ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข (ความพลัดพรากจากสิ่งที่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์) ข้อนี้ ยิ่งชัดเจนเข้าไปอีก ไม่พูดอะไรเพิ่มเติมล่ะ
ตราบใดที่เราไม่เข้าใจ หรือไม่ยอมรับความจริงทั้ง 6 ประการข้างต้น เราก็ึคงต้องวนเวียนอยู่ในทะเลทุกข์นี้อีกนานแสนนาน
มาถึงตรงนี้ สิ่งที่พอจะทำได้ใำห้แก่ลูกแมวทั้ง 3 ที่จากไป ก็คือ ในเมื่อพวกเขาได้สิ้นเวร สิ้นกรรม ในการเสวยชาติเป็นแมวแล้ว ก็ขอให้ดวงวิญญาณทั้งสามได้ไปเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้น
อย่างไรก็ตาม การจากไปของลูกแมวทั้ง 3 แม้จะนำมาซึ่งความทุกข์โศกให้กับใครหลายๆ คน ณ ที่แห่งนี้ แต่สำหรับผมแล้ว การตายของมันก็ไม่สูญเปล่าเสียทีเดียว เนื่องด้วยเหตุการณ์นี้ ช่วยกระตุ้นและย้ำเืตือนผมให้พิจารณาสภาวะธรรมดังกล่าวให้มากและละเอียดมากยิ่งขึ้น จนต้องกลับมาคิดว่า "หากวันใดวันหนึ่ง เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ กับเรา กับคนใกล้ตัว กับคนที่เรารักบ้าง เราตกอยู่ในสภาพแบบใด และจะผ่านมันไปได้หรือไม่ อย่างไร" เนื่องด้วยเหตุการณ์เช่นนี้ เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ ที่ว่าด้วย "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"
แต่ในทางพระพุทธศาสนาเอง เราก็สามารถก้าวผ่านกฎไตรลักษณ์ และข้ามหัวงน้ำโอฆะ ในสังสารวัฏนี้ได้ โดยอาศัยอริยสัจ 4 และการแทงตลอดด้วยสายปฏิจจสมุปบาท ซึ่งจะนำมาขยายความให้ในโอกาสต่อไป
ขอให้ทุกดวงจิตทุกดวงวิญญาณ จงมีแต่ความสุข สงบ และสันติ เทอญ...!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น